Motto: “Statystycznie to można badać średnią krajową, a nie zbieżność ideowości” Tym razem zająłem się wynikami ankiety, które wśród kandydatów na posłanki i posłów przeprowadził świetny portal Mam Prawo Wiedzieć. Ankietę dobrowolnie wypełniło ponad 700 posłów, a spora liczba pytań z ankiety polega na wybraniu jednej z dostępnych opcji – zatem można je poddać łatwej analizie statystycznej. Tym razem, obok PCA, zastosuję “uczenie nadzorowane” (supervised machine learning). Głównym problemem w analizie danych z ankiety jest jej podział na części i to, że większość polityków odpowiadała na tylko na mniej niż sześć z szesnastu części ankiety.

Podczas VI kadencji Sejmu RP było ponad osiem tysięcy głosowań. Prawie każdy z posłów głosował wiele tysięcy razy, swoimi głosowaniami manifestując poglądy swoje, swojego klubu albo grupy swoich politycznych współpracowników. Zebrałem dane o głosowaniach każdego posła i poddałem je prostej statystycznej analizie. Chodziło mi przede wszystkim o trzy pytania: jakie grupy wyznaczają głosowania, czy odzwierciedlają przynależność partyjną, czy może też inne rzeczy czy badając głosowania można dostrzec zmiany zachodzące w obrębie partii, albo powstawanie nowych partii?

Ciężko w to uwierzyć, ale homeopaci sprzedają tiomersal jako lekarstwo na autyzm. Naprawdę (zdjęcie obok). W rozcieńczeniu D30. Pomysł jest prosty jak cep: Similia similibus curentur. Genialne! Przypadkiem natrafiłem na DiscoBlog – “quirky, funny, and surprising science news”. Najnowsza notka – top five insensitive titles wymienia tytuły prac naukowych takich jak “Children and mini-magnets: an almost fatal attraction”. Nowy smak: tłuszcz. Kto doradza Sejmowi RP w sprawie klimatu? No, jak to kto?