(Najnowszy update 26.2.2020 na końcu strony) (Update 19.2.2020 tutaj) (Update 5.2.2020 tutaj) Pewnie słyszeliście, że w Chinach pojawił się jakiś nowy, groźny wirus. [caption id=“attachment_5155” align=“alignright” width=“225”] Tak należy zakrywać nos i usta przy kichaniu czy kaszleniu żeby nie zarażać innych. Zawsze i wszędzie, nie tylko w Wuhan![/caption] Co wiadomo: – chodzi o koronawirusa. Koronowirusy wywołują infekcje dróg oddechowych, na przykład zwykłe przeziębienie, ale również SARS. To o tyle zła wiadomość, że na te wirusy nie ma skutecznych leków antywirusowych, – do tej pory umarły trzy osoby, nieco ponad 200 zachorowało, chociaż szacuje się, że może być ponad 1000 zachorowań, – podobno są pojedyncze zachorowania również poza Chinami, w Japonii, Południowej Korei i Tajlandii, – chodzi prawdopodobnie o nową zoonozę (czyli przeskok wirusa na ludzi ze zwierząt), – wirus jest spokrewniony z wirusem wywołującym SARS, – wbrew początkowym doniesieniom, wirus jednak może przenosić się z człowieka na człowieka, – od początku epidemii minęło już pięć tygodni, więc wirus miał okazję, żeby się rozprzestrzenić.

Pacjentem zero i pierwszą ofiarą był dwuletni chłopiec, który zachorował 2 grudnia 2013 w wiosce Meliandou, w prowincji Guéckédou w Gwinei, w pobliżu granicy Liberii i Sierra Leone. Objawy obejmowały gorączkę, wymioty i czarny stolec. Chłopczyk umarł cztery dni później, a tydzień później umarła jego mama. W Boże Narodzenie zachorowała trzyletnia siostrzyczka chłopca; umarła także cztery dni później. W Nowy Rok, pierwszego stycznia 2014, umarła babcia obojga dzieci. Dwudziestego piątego stycznia 2014 zachorowała położna pracująca w wiosce.

Rok temu przewidywano, że dotknie nas epidemia wirusa zachodniego nilu (West Nile Virus, WNV). I rzeczywiście: wirus ponownie zaatakował prasę, wywołując liczne kaczki dziennikarskie. Prawdopodobnie nie bez związku ze zbiorem ogórków. W Grecji odnotowano dwadzieścia dwa przypadki zachorowań i dwie ofiary śmiertelne (obecnie już 47 przypadków, w tym 3 śmiertelne – przp. 17/8/2010). W Stanach zaś do 10 sierpnia 2010 wykryto ponad osiemdziesiąt przypadków, trzy skończyły się zgonem (źródło CDC).

Londyn w 1854 nie był przyjemnym miejscem do życia. W XIX populacja Anglii, a szczególnie Londynu rosła wykładniczo. W latach czterdziestych i pięćdziesiątych doszła fala emigrantów z Irlandii, uciekających przed Wielkim Głodem. Warunki mieszkaniowe i sanitarne, które podówczas panowały w niektórych częściach Londynu, przypominały raczej to, co dziś znamy z więzień brazylijskich albo obozów dla uchodźców. W okolicach Bethnal Green Rd, zwanych The Rookery, wiele rodzin tłoczyło się w pojedynczych pokojach,rookeries – nazwa pochodzi stąd, że gawrony (rooks) tworzą kolonie złożone z wielu rodzin.