Do przeczytania #13

• Na blogu Respectful Insolence bardzo ciekawe porównanie rzeczywistych wniosków z pewnego naukowego artykułu (o wpływie fruktozy na raka trzustki) i doniesień prasowych dotyczących tych badań. Niby nic dziwnego, wszyscy wiedzą, jak przesadzone bywają takie informacje, ale zawsze warto o tym przypominać. Oprócz tego w tym wypadku wina leży niemal w całości po stronie naukowców. Tak więc kolejna lekcja, stara ale jara: to, co naukowcy publikują w czasopismach naukowych, może być warte zaufania. Wszystkie inne wypowiedzi powinny być traktowane z dużą ostrożnością i konfrontowane z rzeczywistymi odkryciami – tak, jak są one przedstawione w artykułach naukowych.

• W czasopiśmie “Evolution: Education and Outreach” podsumowanie historii Darwiniusa, bardzo ciekawej skamieniałości, której mocno zaszkodził pęd jej odkrywców i popularyzatorów – w tym Jørna Huruma – do gazetowej sensacji. Odkrycie potwornie rozdmuchano – sugerując, że odnaleziono “przodka wszystkich wyższych naczelnych”, “rozwiązanie największej zagadki ewolucji” – jeszcze zanim ukazał się artykuł w PLoS One (który każdy może przeczytać, bo PLoS One jest czasopismem Open Access).

Naukowa publikacja nie usprawiedliwiała jednak sensacyjnych twierdzeń wysuwanych wcześniej przez jej autorów i związane z nimi firmy; ba, sami autorzy – w naukowym artykule w PLoS One – zastrzegli, że nie forsują w nim tezy, jakoby Darwinius był bliski przodkom wszystkich człekokształtnych. Kolejny dowód na to, żeby czytać oryginalne publikacje i ostrożnie podchodzić nawet do tez głoszonych przez ich autorów w wywiadach, oświadczeniach dla prasy i artykułach w prasie codziennej.

Przy okazji: informacja o Darwiniusie, jaka ukazała się wówczas w Archeowieściach była jak zwykle świetnie przygotowania, a jej autor nie dał się zarazić sensacyjnością informacji w gazetach. W króciutkiej notce zdołał zmieścić informację kluczową dla całej afery: że uznanie Darwiniusa za przodka naczelnych zależy od tego, czy przodków naczelnych szuka się wśród adapidów, czy wyrakowatych, i że wiele ostatnio wskazuje na te drugie. Wniosek drugi: jeśli nie chce Ci się czytać oryginalnej publikacji, to czytaj raczej “Archeowieści” niż gazety. Serio serio.

• Detaliczny opis zamarznięcia – co się dzieje w organiźmie człowieka, który zamarza w śniegu. Tekst autorstwa Petera Starka, leciwy, z 1997, ale świetnie napisany.

• Na blogu “Anomalia klimatyczna” rzeczowy tekst o tym, czy obserwacje z Antarktydy przeczą przewidywaniom modeli klimatycznych – czyli, “Czy Antarktyda zaprzecza globalnemu ociepleniu?” Notka napisana w nawiązaniu do artykułu Tomasza Ulanowskiego z GW, który ukazał się 27 sierpnia (tak, na papierze). Tylko proszę nie przejmować z tej notki definicji poziomu istotności, bo jest błędna i powtarza jeden z najbardziej powszechnych błędów w interpretowaniu wyników statystycznych.

• Ognista trąba powietrzna, sfilmowana podczas pożaru w Brazylii:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=CdaMBB62vrg]

Original post