My lord, for nine years this unfortunate land, By a serpent of horrible form has been curst; Seven heads hath the monster, and nought could withstand His fury, when first on our valleys he burst The Serpent of Vaihund z “Legends of the Afghan countries, in verse. With various pieces, Original and translated”, Charles Masson, London 1848. Naja oxiana, czyli kobra środkowoazjatycka. © 2003 Wolfgang Wuster *Na obrazku: *

W roku 1994 redakcja naukowego czasopisma Journal of Biology poprosiła niejakiego Sydneya Brennera o pisanie regularnych esejów o nauce. Serię zatytułowano “Loose Ends”; Sydney Brenner prowadził ją do 2000 roku. Eseje zostały później wydane jako książka pod tym samym co seria tytułem. Natrafiłem na tą książeczkę na wyprzedaży – i nie wahałem się nawet minuty, bo parę dni wcześniej miałem okazję wysłuchać świetnego wykładu Syda Brennera. Nie miałem wątpliwości, że książka będzie równie świetna i pełna humoru; nie zdawałem sobie jednak sprawy, jak bardzo.

Czym powinny być dzisiejsze ogrody zoologiczne? W dobie Internetu i cyfrowej telewizji niemal każdy egzotyczny gatunek można obejrzeć w jego naturalnym środowisku. Odpada więc kwestia poznawcza. Nie czepiam się reszty artykułu, ale te trzy zdania powaliły mnie na ziemię. Proponuję jeszcze rozważyć poniższe tezy: Czym powinny być dzisiejsze kina? W dobie Internetu i cyfrowej telewizji niemal każdy film można obejrzeć w domu. Odpada więc kwestia rozwrywkowa. Czym powinny być dzisiejsze zabytki?

Niedawno w Proceeding of National Academy of Sciences (P.N.A.S.) ukazała się praca Donalda I. Williamsona o ewolucji larw owadzich. Autor doszedł do zupełnie zaskakujących wniosków. Na obrazku: Donald I. Williamson, 87-letni naukowiec z Wielkiej Brytanii, sądzi, że stadia larwalne owadów powstały w wyniku krzyżówek międzygatunkowych. Wszyscy wiemy, że z brzydkiej gąsienicy powstaje przepiękny motyl. Nie wszystkie owady posiadają to stadium — tylko te, które przechodzą tak zwane przeobrażenie zupełne. Prawodopodobnie, pierwsze owady posiadały stadia larwalne odpowiadające przeobrażeniu niezupełnemu – a więc posiadały larwy przypominające owady dorosłe, tak, jak dzisiejsze skorki lub pasikoniki.

Fachowców, drodzy panowie, wyłącznie fachowców. Specjalistów. Ludzi, za opinią i poglądem których stoją rzetelna wiedza i doświadczenie w przedmiocie, o którym się wypowiadają. Ludzi o umysłach otwartych na tyle, by wypowiadać się rzeczowo i obiektywnie, sine ira et studio. Pisarze zaś, miast prawić kazania, mają pisać. Ciekawie i zajmująco opowiadać ciekawe i zajmujące historie. Tworzyć bohaterów, na których ktoś chciałby się wzorować. Pokazywać, jak piękny i bogaty jest rodzimy język.

Ukazało się nowe wydanie “O powstawaniu gatunków drogą doboru naturalnego” Karola Darwina. Język polski był jednym z pierwszych, na który książkę Darwina przełożono – a teorię Darwina wykładał na Uniwersytecie Warszawskim Benedykt Dybowski jeszcze zanim zaczął badania fauny syberyjskiej na carskim stypendium naukowym. Przekład Nusbauma i Dicksteina z dziewiętnastego wieku nie dość, że przestarzały, to i tak nie był najlepszy; uwspółcześniły go Joanna Popiołek i Małgorzata Yamazaki. Lektura Darwina jest ciekawa głównie dlatego, że mało kto właściwie sprawdza, co takiego Darwin napisał.

Nadeszła jesień, i jak zwykle o tej porze roku, szaleje konsumpcjonizm. Wystarczy przejść się przez jedno z wiadomych miejsc, by brodzić po kolanach w tym, co kilka miesięcy temu zostało wyprodukowane przez najbardziej zaawansowane nanotechnologie, a dziś jest już tylko zetlałym, zniszczonym i porzuconym odpadem. Na obrazku: Liściaste i iglaki: dwie ewolucyjne strategie na jesień Drzewa zrzucają jesienią liście, bo inaczej liście zamarzłyby na mrozie. Jest to proste wyjaśnienie, i jak wiele innych prostych wyjaśnień, prawie całkowicie błędne.

Co z tego, że żadnemu homeopacie nie zmarł żaden pacjent? Blog Astromarii Jest coś, co łączy mnie z Jackiem Kurskim: poezja Jacka Kaczmarskiego. Zamiast komentować bezdenną głupotę powyższego cytatu (żyjemy w czasach Google Scholar, na litość, każdy se może sprawdzić) i cynizm jego autorki, przytoczę kilka fragmentów biografii Jacka Kaczmarskiego napisanej przez Annę Grazi. Celowo zostawiam fragment o polskiej służbie zdrowia, bo myślę, że jest to niebagatelny przyczynek w dyskusji o homeopatii:

Każdy z nas ma podwójną helisę DNA. Jednak znajdujemy tworzące się dodatkowe helisy. W podwójnej helisie są dwa pasma DNA, które formują się w spiralę. To moje zdanie, że stopniowo ewoluujemy do 12-tu helis. Ten czas rozwoju, jak się wydaje, rozpoczął się w przeciągu ostatnich 20 do 5 lat. Jest to naukowa eksplanacja. Labradon Komentarze Komentarz: bart, 2009-10-13 09:36:31: Zmiany nie będą podawane do wiadomości publicznej, ponieważ krąg naukowy jest zdania, że społeczeństwo mogłoby się tego wystraszyć!